وضع فرهنگ ایران و قضاوت مردم این مملکت قبل از اسلام درباره زن ها بی اندازه غمبار و تحقیر آمیز بوده است؛ زیرا ادبیات هر مملکتی آئینه افکار و عقاید مردم آن مملکت است؛ بنابراین وقتی که اثار ادبی ای که بعد از اسلام به وجود آمده و مسلما تعالیم حیات بخش اسلام تا حدی در آن ها اثر گذاشته است نسبت به زنان این اندازه تحقیر آمیز باشد، پس این تحقیرها و بدبینی ها قبل از اسلام بسیار غم انگیز تر و رقت بارتر بوده است.
بعبارتی، هنگامی که شعرا و سخن سرایانی مانند سعدی، نظامی، فردوسی، و مولوی با آنکه قرنها بعد از اسلام می زیسته اند و در آن پایه از علم و ادب بوده اند، این اندازه تحت تاثیر افکار جاهلی واقع شده و چهره زن را مخدوش نشان داده اند، وضع فکر و فرهنگ مردم عادی بسیار پایین تر و بدتر بوده است. ادامه مطلب...